Çok güzel günler bunlar. Hatta en iyileri bile diyebilirim. Pideler sıcak, kaymaklar tam sürmelik. Hurmalar yumuşacık, ağızda dağılıyor.Hoşgeldin "Ramazan". Nerelerdeydin yahu? Özlemişiz seni!
Zaten ramazanın gelişi reklamlardan belli olur derler. İlk işaret sucuk reklamlarıyla geldi. Daha ilk sahur yapılamadan verdik ilk kalemizi. Hain bir saldırıydı ve biz malesef hazır değildik.
Kaybettik.
Kendimizi kaybettik ve markete gittik. Dolsun arabalar, gülsün kasiyerler (biraz da manalı), "buyrun buradan yakın" dercesine uzatalım en goldundan kartımızı...
Hemen ardından kola reklamları sardı etrafımızı. Daha birkaç ay öncesinde kumsallarda dolaşan malum şişeler "iç beni bir yudumda" formatından tamamen uzaklaşmış ve masamızın baş köşesine kuruluvermiş. "E olur mu ama! Susuzluğumuzu yenmek lazım" deyip koştum yine markete. Seramoni aynı. Kart, kasiyer, gold, cırt derken bir araba daha paraya dönüşmüş buzdolabımızı biraz daha şişmanlatmaya hazır. Sonra da bizi.
Düşünüyorum da eskiden buzdolapları da daha mı mütevaziydi ne? Yani 20 yıla yakın kullandığımızı düşünürsek biz üniversiteye giderken aynı boydaydık. Hatta biraz daha uzunduk. (Annemizin yaptığı kurabiyeleri sandalye marifeti olmadan aşırabiliyorduk da ondan kalmış aklımda) Şimdikilere yetişmek imkansız. Hepsi NBA'da rahat oynar. Hem de pivot yani. Guard filan da değil hani.
Herneyse, tespit tespiti doğuruyor. Demem şu ki nerede yanlış yapıyoruz? Bu gibi dönemlerde hatırlamamız gereken başka birşeyler yok muydu? Yoksa mesajı tamamen yanlış mı anladık? Bir tas çorbaya kuru ekmek doğradığımız günlere ne oldu? Tek sorunumuzun küresel ısınma olduğunu mu sanıyoruz yoksa? Ya yoksulluk ve açlık?
Her yıl 6,000,000 çocuk açlıktan ölüyor
1,000,000,000 insan günde $1.- la geçinmeye çalışıyor
Az gelişmiş ülkelerde her 3 çocuktan 1'i 15 yaşını göremiyor!
Ve ne yazık ki paramızın sonundan, el çabukluğu marifet deyip 6 tane sıfır atamıyoruz bu rakamların sonundan!
Düşünüyorum, düşünüyorum. Bana glikoz lazım!
Kola var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder